ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Στην εναλλακτική πρόταση της διακυβέρνησης που προτείνουμε, το στρατηγικό πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής για την διεθνή παρουσία της Ελλάδας, απαρτίζεται από δεκατρείς παραμέτρους.
1η παράμετρος
Η πολιτική μας πρέπει να είναι πάντα πολιτική αρχών, δηλαδή, ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο σεβασμός των υφισταμένων συνόρων, η απόκρουση του αναθεωρητισμού σε σχέση με τα υφιστάμενα σύνορα και η προστασία των εθνικών δικαιωμάτων και συμφερόντων. Γνωρίζουμε ότι τίποτα από αυτά δεν είναι αυτονόητο και αυταπόδεικτο και φυσικά συνεπάγονται και πολύ σοβαρές υποχρεώσεις.
2η παράμετρος
Δεν πρέπει η οικονομική κρίση να επηρεάσει την εθνική ισχύ και να ασκήσει αρνητική επιρροή στον κατάλογο των εθνικών μας θεμάτων.
3η παράμετρος
Είναι επιτακτική ανάγκη να εναρμονίζεται η ιδιότητα του κράτους-μέλους της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, με την τοποθέτησή μας μέσα στις περιφερειακές και διεθνείς κρίσεις με τρόπο που τελικά ενισχύει τη θέση μας, από πλευράς εθνικής ασφάλειας και σε σχέση με τον στενό κατάλογο των λεγομένων εθνικών θεμάτων, όπως είναι το Κυπριακό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, η κατάσταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, το ζήτημα του ονόματος της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας των Σκοπίων, η κατάσταση στα Δυτικά Βαλκάνια κ.ο.κ..
4η παράμετρος
Πλήρης αξιοποίηση του απόδημου ελληνισμού στο μέγιστο δυνατό βαθμό ως ομάδα πίεσης και ταυτόχρονα η προστασία ελληνικών κοινοτήτων ή κοινοτήτων ελληνικής καταγωγής.
5η παράμετρος
Με επίμονη προσπάθεια να αξιοποιήσουμε όσο γίνεται καλύτερα την πολιτιστική και εκκλησιαστική διπλωματία και την ορθόδοξη παρουσία ανά τον κόσμο, κάτι που συνδέεται και με την ανάγκη προστασίας των χριστιανικών πληθυσμών και μνημείων, κυρίως στη Μέση Ανατολή. Το γεγονός ότι έχουμε τρία Ελληνικά Ορθόδοξα Πατριαρχεία στην ευρύτερη περιοχή των Ιεροσολύμων, της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας που είναι από πλευράς ρυθμού, ένα ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο και έχουμε και την Ιερά Μονή του Σινά που είναι ένα μνημείο παγκόσμιας αναφοράς, σημαίνει ότι έχουμε και ιδιαίτερους λόγους αλλά και ιδιαίτερα επιχειρήματα να θέτουμε τα ζητήματα αυτά.
6η παράμετρος
Πρέπει να αξιοποιηθούν οι πολλαπλές περιφερειακές ταυτότητες της χώρας, δηλαδή πέρα από την ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική ταυτότητα, έχουμε μια ισχυρή βαλκανική ταυτότητα, μεσογειακή ταυτότητα, ιδίως τώρα που έχουμε συγκροτήσει και την μεγάλη περιφέρεια Αδριατικής-Ιονίου και έχουμε για ιστορικούς λόγους μια ενεργό παρευξείνια ταυτότητα.
7η παράμετρος
Δίπλα στις παραδοσιακές μας σχέσεις με τον αραβικό κόσμο αναδύονται νέες στρατηγικές συμμαχίας διμερούς ή πολυμερούς χαρακτήρα, στις οποίες πρέπει να δοθεί η δέουσα βαρύτητα.
8η παράμετρος
Πρέπει να δίνεται έμφαση στην ενεργειακή διπλωματία τοποθετώντας την στον κοινό παρανομαστή όλων των πρωτοβουλιών μας. Όταν αναφερόμαστε στην ενεργειακή διπλωματία αναφερόμαστε βέβαια σε μια σειρά από θέματα και στην ανάγκη αξιοποίησης των δικών μας φυσικών πόρων. Ειδικότερα στην πολιτική των αγωγών, στην πολιτική των τερματικών σταθμών, του υγροποιημένου ή συγκεντρωποιημένου φυσικού αερίου, αλλά, φυσικά, η αρχή όλων αυτών είναι η ανάγκη να αξιοποιεί η Ελλάδα τα κυριαρχικά της δικαιώματα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και ιδιαίτερα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Η γεωγραφική θέση που διαθέτουμε μας επιτρέπει να συζητούμε για νέες ιδέες πολύ σημαντικές, όπως ο κεντρικός διάδρομος Αιγαίου - Βαλτικής που εξυπηρετεί το σύνολο σχεδόν των χωρών της Νοτιοανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης και βασίζεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό στην δυνατότητα που έχει η Ελλάδα να διακινεί υγροποιημένο φυσικό αέριο. Πάντα είναι ανοικτή η συζήτηση για τον EastMed, δηλαδή, για τον αγωγό που στην πραγματικότητα ενώνει την Λεβαντίνη με την Ελλάδα μέσω Κρήτης-Πελοποννήσου και φυσικά η τριμερής συνεργασία με την Κύπρο και την Αίγυπτο και με την Κύπρο και το Ισραήλ έχει μία πολύ έντονη ενεργειακή διάσταση. Αλλά και οι επαφές μας με άλλες χώρες, όπως είναι η συστηματική επαφή μας με την Αλγερία, η συστηματική επαφή μας με το Κατάρ και το Κουβέιτ, έχουν έντονα ενεργειακή διάσταση.
9η παράμετρος
Ειδική βαρύτητα χρειάζεται να δοθεί στην ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική. Η ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική δεν είναι μόνον ευρωπαϊκή, είναι και εθνική και ξεκινά από την επιδίωξή μας να λύσουμε ζητήματα οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με έναν τρόπο συστηματικό γνωρίζοντας υπό την έννοια αυτή πώς επηρεάζει η μία διαπραγμάτευση την άλλη.
10η παράμετρος
Επιβεβλημένη σωστή διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, όχι μόνον μέσω μιας ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, αλλά και μέσα από τις προσπάθειες που κάνουμε να παρεμβαίνουμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση, τουλάχιστον, στην πηγή της κρίσης, κυρίως στην νότια γειτονία, σε χώρες όπως είναι η Συρία, η Λιβύη, η Τυνησία κ.ο.κ..
11η παράμετρος
Επιτακτική ανάγκη επιδίωξης εσωτερικής συναίνεσης στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.
12η παράμετρος
Επιβάλλεται να εντάσσεται ότι κάνουμε στην εξωτερική πολιτική στο συνταγματικό πλαίσιο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής, κάτι που πρέπει να θεωρείται αυτονόητο.
13η παράμετρος
Έξυπνα να εντάσσεται η εξωτερική και ευρωπαϊκή μας πολιτική στο ευρύτερο πλαίσιο της εθνικής πολιτικής ασφάλειας, δηλαδή να συνδέεται με το αμυντικό μας δόγμα και γενικότερα με τις ανάγκες προστασίας, όχι μόνο της εξωτερικής, αλλά και της εσωτερικής ασφάλειας και, βεβαίως, όλοι οι επιμέρους χειρισμοί να ανάγονται σε ένα στρατηγικό πλαίσιο που αξιοποιεί την ιστορική εμπειρία και υπενθυμίζει ότι πατριωτισμός σημαίνει γνώση της ιστορίας, κατανόηση και αξιοποίηση του συσχετισμού των δυνάμεων, ενίσχυση ή έστω διατήρηση των παραμέτρων της εθνικής ισχύος.
Εθνική ισχύς
Τα βήματα που χρειάζονται για να εδραιωθεί η εθνική ισχύς ώστε να διαφυλαχθούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα είναι τρία.
- Το φρόνημα του Λαού.
- Η απαραίτητη αποτρεπτική δύναμη.
- Οι συμμαχίες.
Στον Αυτορρυθμιζόμενο Κοινοτισμό του Σύγχρονου Πατριωτισμού πιστεύουμε ότι «Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση, δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα».
Στην Ελλάδα, από την μεταπολίτευση και δώθε, μέσω του καταναλωτικού προτύπου και της καταστροφής όλων των πνευματικών και ηθικών αξιών του ελληνικού πολιτισμού, αποδυναμώθηκε το εθνικό φρόνιμα του Έλληνα και τον έκανε εύκολη λεία της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, η οποία με τη σειρά της κατάφερε και μας οδήγησε στην παρακμιακή κατάσταση που βιώνουμε σήμερα σ' όλα τα επίπεδα και σ' όλους τους τομείς. "Εμείς οι Έλληνες πρέπει να καταστήσουμε τον πολιτισμό μας, στρατηγικό άξονα της ελληνικής πολιτικής, εσωτερικής και διεθνούς, γιατί ο πολιτισμός αντιπροσωπεύει τη συνολική αντίληψη που έχει μια κοινωνία για τον άνθρωπο, τη φύση και τον κόσμο. Είναι λοιπόν ένα σύστημα συστημάτων, που περιλαμβάνει και ιεραρχεί όλες τις εκφράσεις της υλικής και πνευματικής ζωής του λαού". Το πρώτιστο καθήκον λοιπόν είναι να καλλιεργηθεί και σφυρηλατηθεί πάλι το φρόνημα του Έλληνα ως πρώτιστο καθήκον της ελληνικής πολιτείας, σύμφωνα και με τη ρήση "Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ' ελεύθερον το εύψυχον". Δηλαδή το φρόνημα, είναι προϋπόθεση για την ελευθερία, που με τη σειρά της είναι προϋπόθεση για την ευημερία. Οπότε το πρώτο και βασικό μέλημα είναι η έκ βάθρων αναμόρφωση της παιδείας με απομάκρυνση όλων εκείνων των πνευματικών ανθρώπων στα εκπαιδευτικά και πνευματικά ιδρύματα, που στόχος τους είναι να μεταβάλουν την ελληνική νεολαία βορά της κοινωνίας της αγοράς, προς δόξαν της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης.
Για την αποτρεπτική δύναμη, πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν χρειαζόμαστε αμυντική θωράκιση και να ξοδεύουμε χρήματα για εξοπλισμούς, αντί να τα αξιοποιούμε σε επενδύσεις στην παιδεία, την υγεία, την πρόνοια κ.λπ. Ασφαλώς όλοι αυτοί έχουν δίκαιο, αν ζούσαμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, με γείτονες των οποίων οι κυβερνήσεις τρέφουν φιλικά αισθήματα απέναντί μας, είναι ειρηνόφιλοι, δεν διακατέχονται από αλυτρωτικές και επεκτατικές βλέψεις και εν πάση περιπτώσει τους διακατέχει ένας ακατάσχετος διεθνισμός, που απαλείφει αυτομάτως όλα τα προβλήματα από την γειτονιά μας. Πρέπει όμως να αντιληφθούμε για πολλούς και διάφορους λόγους ότι η πραγματικότητα, στην περιοχή μας τουλάχιστον, είναι τελείως διαφορετική. Άλλο είναι το θέμα της μίζας και της ρεμούλας για τα απαραίτητα εξοπλιστικά προγράμματα και άλλο ένα απαραίτητο τουλάχιστον μίνιμουμ αποτρεπτικής ικανότητας της πατρίδας μας. Οι γείτονές μας εξοπλίζονται ως αστακοί. Εμείς δεν μπορούμε να το παίζουμε ειρηνοποιοί, εάν δεν θέλουμε να διακινδυνεύουμε την εθνική μας ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. "Οι φρόνιμοι, όταν δεν τους αδικεί κανείς, μένουν βέβαια, ήσυχοι, αλλά οι γενναίοι, όταν αδικούνται, πολεμούν και όταν ο πόλεμος τους ευνοήσει, κάνουν πάλι ειρήνη".
Οι συμμαχίες της Ελλάδας πρέπει να είναι με τους ισχυρούς πρωταγωνιστές. Η Ρωσία και το Ισραήλ έβαλαν απέναντι την Τουρκία. Χρυσή ευκαιρία να αντικαταστήσουμε την Τουρκία στην αγκαλιά τους.
Ο μουσουλμανικός κόσμος είναι αθεράπευτα διασπασμένος. Δεν υπάρχει ο γενικά και αόριστα λεγόμενος "Αραβικός κόσμος", τον οποίο επικαλούνται είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα ορισμένοι. Οι πρίγκιπες, εμίρηδες και βασιλειάδες των αραβικών χωρών επιζητούν την αμερικάνικη ομπρέλα προστασίας (και έμμεσα την ισραηλινή, όσο παράξενο κι' αν φαίνεται αυτό, βλ. Κουβέιτ, βλ. Σαουδαραβία). Από την άλλη οι Σιίτες του Ιράν δεν είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν στην Τουρκία την ηγεμονία των ομοθρήσκων τους στους ισλαμιστές της Άγκυρας, παρά τα φαινόμενα, που όμως απατούν. Ούτε οι τουρκογενείς χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία είναι πρόθυμες να τα χαλάσουν με τη γείτονα για χάρη της Τουρκίας. Με τη Ρωσία και το Ισραήλ δεν μπορεί να παίξει παιχνίδια η Τουρκία, γιατί οι Ρώσοι και οι Ισραηλινοί δεν είναι Νέο - Οθωμανοί ραγιάδες. Η Τουρκία είναι ευάλωτη και αποτελεί έναν γυάλινο γίγαντα. Αυτό το ξέρουν οι Ρώσοι και οι Ισραηλινοί, όχι δυστυχώς οι ΄Ελληνες. Επιπλέον η στρατηγική σημασία της Τουρκίας δεν είναι η ίδια, όπως επί ψυχρού πολέμου. Ο στρατιωτικός κίνδυνος από μέρους της Ρωσίας έχει βασικά εκλείψει. Ο πόλεμος τώρα διεξάγεται στο πεδίο κυρίως των υδρογοναθράκων. Έχουμε την πεποίθησή ότι, στον βαθμό που η αντιπαλότητα ανάμεσα σε Ρωσία Ισραήλ με Τουρκία μεγαλώνει, στον ίδιο βαθμό αυξάνουν για την Ελλάδα οι δυνατότητες να αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως λέγεται, αυτής της νέας και πρόσφορης διεθνούς συγκυρίας, η οποία παίρνει και θα πάρει στο μέλλον μόνιμα χαρακτηριστικά.
Με θεωρία ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις
Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στα τρέχοντα ζητήματα που τίθενται σήμερα και οι διπλωματικοί ελιγμοί αντιμετώπισης τους, στην εναλλακτική μας πρόταση, ξεδιπλώνονται με τις βασικές αρχές τις θεωρίας του ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις. Η προσήλωση στη ρεαλιστική σύνεση αποτελεί την πηγή από την οποία πρέπει να τροφοδοτούνται τα χαρακτηριστικά της ελληνικής διπλωματίας. Στο Κίνημα μας αφομοιώσαμε πλήρως τη θεωρία του ρεαλισμού που απαιτεί πλήρη κατανόηση, αποδοχή και προσαρμογή στην «ακατανίκητη δύναμη των υφιστάμενων δυνάμεων και στον αναπόφευκτο χαρακτήρα των υφιστάμενων τάσεων». Σύμφωνα με αυτές τις επιταγές, οι αποφάσεις της Ελλάδας πρέπει να βασίζονται σε μια ορθολογιστική ανάλυση της ισχύος της χώρας στην περιοχή των Βαλκανίων. Δεν πρέπει η Ελλάδα να λειτουργήσει ως αναθεωρητική δύναμη, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υιοθετήσει επεκτατικές εδαφικές σκέψεις ή ενέργειες. Κάτι τέτοιο θα είχε τρομακτικά αρνητικές συνέπειες, θα προκαλούσε διεθνή κατακραυγή και θα καθιστούσε την Ελλάδα μόνιμο μέρος του προβλήματος στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Επιπρόσθετα, στο Κίνημα μας δεν έχουμε την επιθυμία, ούτε τρέφουμε αυταπάτες ότι θα μπορούσε να καταστεί η Ελλάδα ένας περιφερειακός βαλκανικός ηγεμόνας, με την πολυτέλεια να δρα μονομερώς και κατά το δοκούν. Ένας τέτοιος στόχος δε συνάδει με τις δυνατότητες της Ελλάδας και θα την έφερνε αντιμέτωπη με τα συμφέροντα και τους σκοπούς ισχυρότερων χωρών και διεθνών οργανισμών. Η ρεαλιστική προσαρμογή στην πραγματικότητα επιτρέπει στην Ελλάδα να προσπαθήσει να καταστεί μία από τις σημαντικότερες χώρες και παράγοντες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο εναρμονισμός με τους στόχους της διεθνούς κοινότητας για σταθερότητα, οικονομική ανάπτυξη και δημοκρατία στα Βαλκάνια. Η ταύτιση με τις επιλογές της διεθνούς κοινότητας μας επιτρέπει να ακολουθήσουμε μια εξωτερική πολιτική, σύμφωνη με τη βασικότερη αρχή του ρεαλισμού, δηλαδή την επιδίωξη του εθνικού συμφέροντος ορισμένου με βάση την ισχύ. Ο στόχος είναι η ισχυροποίηση της θέσης της Ελλάδας στη νοτιοανατολική Ευρώπη, καθώς και η διατήρηση της ρεαλιστικής αρχής της ισορροπίας ισχύος στην ίδια περιοχή. Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συνεχιζόμενη εδαφική ακεραιότητα της ΠΓΔΜ. Συγκεκριμένα, η ρεαλιστική προσέγγιση επιβάλει την αντιμετώπιση της ΠΓΔΜ ως υποδειγματικού «κράτους αναχώματος». Επίσης συνοπολογίζεται το γεγονός ότι η γειτονική χώρα αποτελεί προνομιακό χώρο για τον ελληνικό επιχειρηματικό κόσμο, ο οποίος έχει ήδη κατορθώσει να εκμεταλλευτεί σημαντικές ευκαιρίες, καθώς και ότι υπάρχει σημαντική ταύτιση μεταξύ Ελλάδας-ΠΓΔΜ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής στην περιοχή (π.χ κοινή αντίθεση σε βίαιη αλλαγή συνόρων). Από γεωπολιτική σκοπιά, έχουμε απόλυτο συμφέρον να ακυρώσουμε στην πράξη τις προσπάθειες δημιουργία μιας Μεγάλης Αλβανίας ή ενός κράτους του Κοσσυφοπεδίου. Οποιαδήποτε τέτοια εξέλιξη θα διατάρασσε την ισορροπία ισχύος στα Βαλκάνια, ενώ θα μπορούσε να οδηγήσει και σε ισχυρές πιέσεις και για τη δημιουργία μιας επεκτεταμένης Βουλγαρίας. Σε κάθε περίπτωση, θα ακύρωνε τη νέα προνομιακή και ισχυρή θέση της Ελλάδας που έχει προκύψει από τη διαδικασία βίαιης διάλυσης της άλλοτε περιφερειακά κραταιής Γιουγκοσλαβίας. Επιπρόσθετα, η επιτυχία των μεγαλοϊδεατικών οραμάτων θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου όσο αφορά στην αμφισβήτηση των υπαρχόντων συνόρων από τις διάσπαρτες (και ενίοτε πολυπληθείς) μειονότητες της Χερσονήσου του Αίμου.
Προσθέτουμε ότι οι βασικές αρχές της θεωρίας του ρεαλισμού και η ανάλυση του ρεαλισμού για το συγκρουσιακό χαρακτήρα του διεθνούς συστήματος πάντα δικαιώνονται από τα γεγονότα. .